Furry Fight

Sinds enkele maanden werkt een team van ambtenaren met ontwerper Myrthe Veeneman samen met bewoners, corporatie en politie aan een nieuwe kijk op de wijk. Dat is nodig: want de Lampreibuurt in Hoogvliet heeft niet zo’n goed imago. Het is vaak stil op straat en er hangen mannen rond in portieken. Vooral ’s avonds voelen bewoners zich niet veilig. Soms gaan er vuurwerkbommen af. Team Lampreibuurt wil heel graag iets betekenen voor de bewoners, ze willen helpen. In de Nacht Club Academie leren ze juist hulp vragen.

Op een grasveld tussen lage flats staan kinderen en volwassen in de bokshouding. Ze staan voor knalroze harige bokszakken. Een gouden champions belt hangt om de rolator van een oudere dame. Kinderen komen aangerend, hun moeders chillen nog op zitzakken maar Ome Jan, de beroemde Rotterdamse boksleraar roept dat ze mee moeten doen.

Club Champ

De Lampreibuurt doet mee aan de Nacht Club Academie. Dat betekent dat we samen zoeken naar nieuwe relaties, meer vertrouwen en een prettiger gevoel in de buurt. Het ontwerpteam ziet de harde en de zachte kant van de wijk. Die laten ze samen komen tijdens een eerste Club Champ in september, buiten op het gras tussen de flats. Het thema is ‘furry fights’. We willen zachte bokszakken ophangen, en meteen staan de dames van de Buurtstudio klaar om urenlang te helpen naaien. Het wordt een gezellige boel tussen de flats, met als hoogtepunt boksles van lokale legende ome Jan. Na afloop helpen kinderen enthousiast mee opruimen. Wat blijkt: een bewoner geeft zelf boksles: de volgende keer moet je mij bellen hè. De hulpvaardigheid van de mensen valt het team op. Daarop gaan ze door.

Het maken van de club is de club

Als ontwerpers zijn we ons steeds bewust van wat er op het onderliggende niveau van waarden gebeurt. Het boksen was een gouden zet, maar wat opvalt is dat veel mensen in de wijk laten zien: wij willen en kunnen zelf de wijk verbeteren, we willen juist op onze kwaliteiten benaderd worden. Daar pakken we in oktober op door. Door een nieuwe Club Champ te gaan organiseren, maar daarbij veel dingen ook juist niet te doen. En de buurt uit te dagen zelf vorm te geven aan de Club. Of zoals een van de ambtenaren dit inzicht beschrijft: het maken van de club is de club! Dit nieuwe perspectief betekent ook echt iets voor de betrokken ambtenaren, en hoe zij bewoners benaderen. Er zit een groot verschil tussen de vraag “sluit je aan bij de volgende Club Champ?” en de vraag “we willen een nieuwe Club Champ organiseren maar we weten niet hoe, kun je helpen?”.

• 

• 

• 

Het team experimenteert op verschillende manieren met onaf maken, minder doen, hulp vragen en uitdagen. Met wisselend succes. En het voelt, zeker de eerste keer, nogal ongemakkelijk. Wijkagent Sander heeft een tent meegenomen, en komt erachter dat er verder eigenlijk niks geregeld is om een maaltijd voor en met de buurt te maken. Hoe moet dat goed komen? Hij denkt er het zijne van. Maar de maaltijd komt er, en hoe! Het team is geraakt door de energie die los komt als mensen iets van zichzelf kunnen inbrengen. Daarvoor moet je als professional ruimte laten, en veel dingen juist niet doen.

We waren een maaltijd voor en met de hele buurt aan het maken op een avond in oktober. Ik nam de trap naar de eerste galerij van een van de lage flats aan het veldje. Een uur geleden waren we begonnen met alleen een gasbrander en een tent. In de tussentijd was al heel wat losgekomen uit de buurt: eten en recepten, stoelen en tafels, lampjes. Maar er waren nog geen kommen voor de heerlijke linzensoep die ondertussen bijna klaar was. De vrouw die open deed in een lekker groot voor-de-televisie-shirt keek me ongelovig aan. Kommen? Nee die had ze niet en ze wilde de deur bijna sluiten. Of, ja, twee maar. “Heel graag” zei ik. Ze kwam ze brengen met haar zoontje en bleef de hele avond hangen. We maakten contact, want ik had kommen nodig en zij had ze. Zo simpel kan het zijn, in de nacht.

Urgent én belangrijk!

Rond de problemen in de Lampreibuurt op het gebied van veiligheid, kwaliteit van leven, gebruik van de openbare ruimte deed het team afgelopen jaar verschillende acties om te helpen. Bijvoorbeeld door camera’s te plaatsten. Of door mensen te stimuleren aangifte te doen. Maar dit doorbreekt niet het mechanisme van terugtrekking van bewoners in hun veilige ‘cocon’. Sociale verbanden, elkaar vertrouwen, elkaar buiten ontmoeten. Iedereen weet dat het belangrijk is, maar urgent is het niet vanzelf. De interventies van het team in de Lampreibuurt met ontwerper Myrthe Veeneman, kun je zien als een onderzoek naar hoe wat belangrijk is ook urgent kan worden gemaakt.

Resultaat & doorwerking:

Het team leerde op basis van gelijkwaardigheid samen te komen met bewoners en professionals en gaat door met Club Champ. Goede hulpvragen stellen in plaats van helpen is een leidend principe geworden. In opdracht van directie Maatschappelijk Ontwikkeling onderzoekt het team hoe je capaciteit kunt organiseren vanuit waarden uit de buurt.

Wil je ervaren hoe deze nieuwe kijk werkt voor jouw (beleids)vraagstuk? Kom naar de De Nacht Club expositie in het Timmerhuis. Daar tref je een grote container die niet te missen is. Stap in de container en gebruik je expertise niet om hulp te bieden, maar om een goede hulpvraag te stellen. Let op: een echte hulpvraag is urgent, en het kan misgaan. Oh, en.. je weet niet wat je krijgt.

Club Champ is de Nacht Club van het team uit Hoogvliet dat deelneemt aan De Nacht Club Academie met ontwerper Myrthe Veeneman. Met de nacht als inspiratie werken ambtenaren samen met ontwerpers en bewoners aan openhartige en gelijkwaardige ontmoeting in hun wijk.

Teamleden: Gemeente Rotterdam wijkmanager Eline Seijbel, wijknetwerker Sandra Eijkenbroek, Rayoncoördinator Stadsontwikkeling Joëlle van Aardenne, wijkregisseur Michelle van Dam en Woningcorporatie Vestia Annelijn Boender. Clubleden van het eerste uur: Irene Kanhai, Martijn van der Marel, Yvon Rensma-Koomen, wijkagent Sander Bestman, Riley Nivillac, Ramon Seymor, Navat, Sadaf Pamir, Patrick.