Een dag niet gegeten of gekookt is een dag niet geleefd!

We ontmoeten in onze gesprekken bijzondere mensen, van wie we veel leren over de wijken die van het gas af gaan, de mensen die er wonen, hoe ze leven en wat er voor hen toe doet. We spreken Judella in haar keuken in Rotterdam Zuid-Oost. “De keuken is ook onze ontmoetingsruimte. We hebben ook veel discussie en onenigheden met elkaar in de keuken, maar aan tafel maken we het weer goed met elkaar. Dan zijn we al die misverstandjes vergeten.”

Judella heeft veel meegemaakt dat haar leven niet bepaald makkelijker maakt, zoals de schulden die ze overhield aan haar studie. Maar ze blijft positief, en scherp op wat er echt toe doet. Voor haarzelf is dat haar grote droom:“Al jaren wil ik een foodtruck, om gezonde biologische dingen te verkopen, bijvoorbeeld bij de middelbare scholen staan in de ochtend, met meergranen pannenkoeken, pompoen pannenkoeken dat soort dingen, vegetarisch belegde broodjes.” Dat moet een foodtruck op inductie worden, misschien wel de eerste. “De meneer van de horecagroothandel keek me aan en zei wat een goed idee, dat hebben we niet. Het is ook wat veiliger voor als ik met de foodtruck heen en weer wil reizen.”

We leren ook iets van haar over prioriteren. Als haar kinderen iets willen legt ze de verantwoordelijkheid graag zoveel mogelijk bij hen zelf. “We gaan samen een lijstje maken en gaan rond, hoe zit het met sportschoenen voor gym zijn ze nog goed, schoenen voor school, heb je regenlaarzen, goede jas tegen regen en wind. Als ik zie dat ze dat niet heeft dan gaat de telefoon iets naar onder op de lijst. Maar dan leg ik haar uit dat het niet vergeten zal worden. Ze moet ook een keuze kunnen maken tussen een regenjas en een telefoon.”

Ook leren we iets over hoe ze zich verhoudt tot haar buren en omgeving. Ze heeft een oppashond waarmee ze mensen ontmoet in het park achter haar flat en een babbeltje maakt. “Dat is heel even in het kort; hoe het met diegene gaat en met de hond, gedag zeggen en dan gaan we weer door. Minuutje of 5.” Intensiever zijn de contacten rond het vele vrijwilligerswerk dat Judella doet. Ze richtte een huiswerkklas op, en een kookclub voor moeders van de kinderen in de huiswerkklas: “Als de kinderen klaar zijn is het al bijna zes uur en ik vind het dan toch wel belangrijk dat ze goed kunnen eten voordat ze naar huis gaan en kunnen genieten van het eten en dat ze een leuk moment hebben na de begeleiding.” Ook in haar flat is ze graag en veel gezien: “Ik doe heel veel leuke dingen met mijn buren. Vooral de oudere buren, ik ga vaak naar ze toe of ze komen naar mij, dan kook ik voor ze. Of even koffie drinken en praten. Ze zijn toch in de 80 en eenzaam. Ik probeer minstens 4 keer in de week langs te gaan.” Ze denkt dat er wel wat dingen kunnen en moeten verbeteren in de wijk. Er zijn problemen rond veiligheid en jongeren. Ze vind het moeilijk zich in dat soort onderwerpen te mengen, maar deed het op verzoek van de politie toch. “Ik heb toch een tip/idee gegeven dat wij samen als moeders zijnde iets kunnen doen door thuis bij onze eigen kinderen te beginnen met een goede relatie en communicatie met onze kinderen.”

Hoe leren we van Judella?
We bouwden aan een vertrouwensrelatie met Judella en kregen inzicht in welke vragen en problemen er voor haar echt toe doen. Juist van die problemen gaan we onderzoeken hoe we ze kunnen “verknopen” met het energievraagstuk.